این اثر هنری که به‌عنوان یک مجسمه غیرمادی تعریف شد، به‌صورت فیزیکی وجود نداشت و تنها در قالب یک مفهوم هنری ارائه شد. گارا با این کار مرزهای تعریف سنتی هنر را به چالش کشید و بر ارزش ذهنیت و تفکر خلاقانه تأکید کرد.

خریدار این اثر تنها یک گواهی اصالت و دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه نمایش مجسمه دریافت کرد. براساس این دستورالعمل‌ها، اثر می‌بایست در فضایی آزاد و خالی به ابعاد حدود ۲۰۰x۲۰۰ سانتی‌متر نمایش داده شود، به طوری که هیچ شیء فیزیکی در آن فضا حضور نداشته باشد. گارا معتقد است که اثر هنری می‌تواند کاملاً ذهنی باشد و حضور آن تنها به واسطه تفکر و تصور بیننده معنا پیدا کند.

منتقدان واکنش‌های متفاوتی نسبت به این اقدام داشتند. برخی آن را یک شاهکار مفهومی دانستند که به قدرت ایده و تخیل انسان اشاره دارد، در حالی که برخی دیگر آن را نوعی فریب و سوءاستفاده از مفاهیم هنری قلمداد کردند. گارا با این حال از تصمیم خود دفاع کرد و بر این باور بود که ارزش واقعی هنر در خود ایده و مفهوم آن نهفته است، نه در شکل فیزیکی آن.

این فروش بحث‌های عمیقی درباره مفهوم هنر و ارزش آن در دنیای مدرن برانگیخت. آیا یک ایده خالص و غیرمادی می‌تواند به اندازه یک مجسمه فیزیکی ارزشمند باشد؟ گارا با این اثر، مرزهای سنتی هنر را به چالش کشید و سؤالات مهمی درباره ارزش و معنای هنر در جهان معاصر مطرح کرد